A Pan tu? hm...

W pantum jesteś mistrzynią :)

Świetne pantum, ja nie potrafię. Mogę jedynie
podziwiać i zachwycać się co czynię z przyjemnością.
Miłych snów:))

Jednak Pan tu, udane spotkanie i wiersz :)

Krąg przyjaciół ze szkolnej ławy się niestety kurczy i
jest coraz nas mniej, a jeżeli to nawet wielu jest
rozrzuconych po całym świecie. Niemniej jednak świetny
wiersz, a spotkania takie to bardzo wzruszające
chwile...powodzenia

Wiersz brzmi jak piosenka. Wersy powtarzające się
służą jako refren.
Wiersz ten czyta się lekko i rytmicznie. Skłania do
refleksji.

Autorko. W każdej bardzo trudnej formie literackiej
jest trochę matematyki. Tu w Twoim wierszu mam jej
bardzo wyraźny wzór. Dziękuję Ci za przypomnienie go,
bo pamięć ludzka jest niestety zawodna. Pozdrawiam
serdecznie i życzę miłych wspomnień ze szkolnej ławy.

Bardzo fajnie, rzeczowo i pomysłowo! Pozdrawiam!

witaj,kiedyś przyjdzie jesienny pan z workiem pytań.

Wspominamy często nasze szkolne lata!!
Fajny wierszuś!!

Pozdrawiam serdecznie :))

:-) bardzo fajne i udane pantum (tytuł świetny) na
spotkanie klasowe po latach :-)

Czasem trudno się rozpoznać po latach i warto spotykać
się czasem żeby utrwalać zmieniajacą się
rozpoznawalność, takie wiersze są zawsze nutą
nostalgii, bo cóż, było w nas to co najpiękniejsze
MŁODOŚĆ, aha wiersz dobry.
Pozdrawiam.

Jak zwykle bardzo fajne pantum.

czyta się jak piosenkę, jest płynna i pogodna,
pozdrawiam

oj zjazdy, zjazdy - tęskni do nich każdy,
bowiem tamte czasy były urocze,
mimo wielu niedoskonałości
dziś już nic nas nie złości;
a chęć powędrowania myśli w tamte lata
melancholia niesamowity warkocz splata.