Panna Nikt

... Siedzi z żyletką zawieszoną nad ramieniem
Chce wykonać prosty ruch, lecz odzywa się sumienie
Niechętnie wraca do przeszłości -
Chciała zapomnieć o dawnej miłości
Pragnęła wyrzucić wszystkie zbędne myśli -
Powiedzieć „To tylko się śni!”
Powraca widok jego roześmianej twarzy
A Ona? Ona znów o Nim marzy
Słowa zabolały
Uporczywie wracały
Ciągle żył w jej podświadomości -
Nie mogła wyrzucić z niej tak wielkiej Miłości
Każdy pocałunek czuła na nowo
Słyszała każde Jego słowo
Na zawsze oddana jemu
Teraz gubiła się we własnym cieniu
Nigdy nie zapomni tamtej chwili
Nic jej nigdy tego nie umili
„Ona, już nie Ty” – ciągle dudniło Jej w uszach
„Nie rozumiem, czemu mnie do łez zmuszasz?!”
Pierwsza łza, a za nią kolejna
Czuła, że na nowo dotknęła dna
Codziennie kreśliła nożem po ręce wzory
Udawała, że jest okay, dbała o pozory
Bała się przyznać do tego, co robi
Żyła we własnym świecie, we własnej fobii
„Koniec” – tego wieczora powiedziała
Odeszła, chociaż ciągle Go kochała...

autor

little_princess

Napisany: 2007-01-05 Dodano: 2007-02-03 16:20:52

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie