paprocie...

Pieknie, poetycznie. Tym razem o parociach, ale nie
tylko. Chcesz ofiarowac skarb najwyzszy, ktory glebia
zachwycic moze... A ten tylko radosc przyniesie oczom,
w nich usmiech za zawsze zaswieci blaskiem.

Piękny, czarowny świat przyrody. Mistrzyni klimatów.

Kwiat paproci jest zaczarowany - lsni
zlotem i rubinami,,,dusze i serce wzbgaca,,
czlowiek sie w pieknie zatraca,,,mila basn.

bardzo ładnie i nastrojowo napisany, świetny

Twoj wiersz mnie calkowicie urzekl , takie piekne
rymy , metafory, poprostu brakuje mi slow podziwu.
Zebym chociaz mogla jedna malenka czasteczke tak jak
Ty pisac, bylabym szczesliwa. Poprostu cudownie!

Świetny wiersz. Klimat jak z baśni. Wiersz bogaty w
piękne metafory i porównania.Wiersz lekki i
rytmiczny.Każdy wers starannie dopracowany.Bardzo
dobry wiersz.

Jak malarz namalowałaś wierszem leśny obraz i te
kobierce paproci nadają bogactwa leśnemu runu. Bardzo
mi się podoba.

baśniowy nastrój wiersza,ale przekaz ukryty w
paprociach mówi we mnie masz przyjaciela na dobre i
zle ,który zawsze czuwa nad Twoim spokojem

piękny obraz lasu w wierszu namalowałaś ...dobrze
dobrane słowa utkane w liściach paproci...

Zawsze podziwiam to lirykowanie, bo ja tak nie
potrafię - elfowo - lekkoskrzydłowo.

Nastrój i klimat wiersza przenosi czytelnika w inny
wymiar i czas.Pobudza wyobraźnię snuje rozmarzenie i
nostalgię.
To wielka umiejetność twórcza tak działac słowem na
zmysły czytelnika.Brawo!.

Świetny dwunastozgłoskowiec...Chciałabym kiedyś
dostrzec złoty kwiat paproci i usłyszeć śpiew duszy
lekkoskrzydłych elfów.... cudowne!!!