Pędzący świat
Gdzie spieszysz się świecie nieznany
bez przeznaczenia biorąc życia chwile,
w każdym momencie radość zabierasz
-jak oprawca.
Marzenia wielkie, pragnienia wszelkie
Gdzieś przepadły, zagubiły się w walce
i tylko gorzkie rozczarowania
-mają smak.
Szalony świecie,gnający diable
zabierasz wszystkim istnieniom wiarę,
przez to ich wnętrza są niezamieszkane
-pozbawione serca.
Zostawiłeś to co straciłeś,
dusze radością pobudzone.
Słabością krzywd wpadłeś w odmęty
-nie mając siły
autor
elka
Dodano: 2013-12-02 10:17:23
Ten wiersz przeczytano 1045 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Bardzo dobry, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
najdusia ma rację, przyłączę się
Myślę, że to my ciągle się gdzieś spieszymy, za mało
mamy czasu dla innych. Świat od wieków w zasadzie się
nie zmienia, zmieniają się pory roku. Ludzie się
rodzą, dorabiają i odchodzą kiedy mogliby jeszcze
pożyć. I tak jest od dawna!
Pozdrawiam.
duzo tu racji w tym wierszu
pozdrawiam:)
Gorzka refleksja.
masz rację - dominuje smak gorzki, pozdrawiam
On nie zatrzyma się, nawet w opętanej kąsającej mgle.
Pędzi jak szalony. Za szybko. Pozdrawiam Elu
Pobudza do refleksji:)pozdrawiam:)
ciekawe zmusza do zadumy pozdrawiam