Pełne garście zmysłowych pragnień

Jest cisza rozedrgana ciszą
Po niej nie ma rtęci, jest żywe srebro
I kropelki potu u sutek nam wiszą
Jesteśmy wstrząśnięci tą cisza jak febrą

I naraz nagły strach bo widzimy chwile
Gdy w skorupkach słów będziemy coś grzebać
Trzeba się bronić strusiowatym stylem
A więc nie pozwolić I już się nie bać

Z gwiazd nam się otrząsnąć
I Będziemy się bardzo kochali
Pod gołem niebem i pod księżycem
Przez gałązkę konwalii
A niebo ku wodzie się skłoni
A wiosna włosy nam zwichrzy
I nigdy nic się nie skończy pejzaż

grudniowa mgła rozedrgana ciszą
mroźnie nad oknami sopel widzą
trzy róże w dłoni skromnej czułości
podążam do ciebie wieczorem w gości
róże, jakże piękne przy moim boku
W twoich dłoniach, doznają uroku

w twoim oknie sople wiszą

Pozdrowień moc do snu
Pełne garście zmysłowych pragnień -wiele pożądań
które wyzwalają myśli i pragną uczynków - w nich
ty rozjaśniona zimowym pejzażem

Autor: slonzok
Bolesław Zaja
19 12 2022

autor

slonzok

Napisany: 2022-12-19 Dodano: 2022-12-19 07:26:54

Ten wiersz przeczytano 316 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie