PIĘKNA MIŁOŚĆ

Co dzień widzę jak idą ulicą,
tak skuleni jak życia okruszek.
ONA:drobna siwa staruszka,
ON:zgarbiony siwy staruszek.

Idą razem tacy promienni,
rękoma wspólnie starość dźwigają.
Słabe ciała w siebie wtulone,
siłą woli godność trzymają.

Jego oczy patrzą z miłością,
zawsze mocno splecione ich ręce.
Jego serce wciąż widzi jej piękność,
tak jak kiedyś, w niebieskiej sukience.

I tak kroczą wśród tłumu bezgłośnie,
rozświetleni swoją miłością.
Która grzeje ich starość samotną,
taką zwykłą,ludzką bliskością.

Zawsze patrzę wpatrzona w tę parę,
memu życiu szepcząc do uszka:
Spraw BOŻE:bym także od losu dostała,
na mą starość ....takiego staruszka...

Kochaj najmocniej jak potrafisz... Kochaj całym sobą... I nie bój się tego

autor

beniaa

Napisany: 2014-10-20 Dodano: 2014-10-20 09:32:20

Ten wiersz przeczytano 1774 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie