Pierwsza miłość

Siedziała na łące
patrzyła w swój cień
marzyła samotnie
aż skończył się dzień

Nazajutrz w tym samym miejscu usiadła
i nagle srebrzysta kropelka upadła
następnie oblał ją strumień tych łez
a ona marzyć bała się

Siedziała dziewczyna samotna jak pień
z rumianą twarzą mokrą od łez

Nagle tuż obok przmknął cień
poznała uczucie którego nie bała się

Siedziała codziennie
nie sama lecz z nim
ich cienie cieszyły się towarzystwem swym
Rumiane twarze patrzyły gdzieś w dal
a usta mówiły "jesteś jak skarb"

Deszcz oblał zarumienione twarze ich
a oni marzyli nie sami lecz z kimś
i odtąd ich oczy były pełne miłości

autor

czarnytrampek

Dodano: 2005-01-06 15:00:28

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie