Pieśń o Św. Andrzeju Bobolim

wczoraj znalazłem pożółkły fragment starego egzemplarza...

***


Pieśń o Św. Andrzeju Bobolim

Patronie wskrzeszonej Polski
Zamęczonym przez kozaków w r. 1657

_________________

Już po całej Polsce wieść biegnie dookoła
Po wsiach i po miastach lud z radością woła
Że patronem Polski pozostał Bobola,
Najdzielniejszy z synów obrońców kościoła.

Ten Święty Bobola on nawracał dusze
Za nas cierpiał męki i wielkie katusze
Wielki męczenniku i Polski patronie,
Przez kozaków męczon w Połocku, Janowie.

Tyś obchodził wszędzie poleskie zagrody
Zawsze z krzyżem w ręce oświecał narody
Ten Andrzej Bobola Apostoł Polesia
Panu Bogu ludność w sukmanach polecał.

Siadając na przyzbach głosił całą prawdę
Za to sztab kozacki czuł do niego wzgardę
Chciano go przyłapać by się wyrzekł wiary
A gdy stawi sprzeciw, to spadną nań kary.

Lecz Andrzej Bobola nie bał się kozaków
I nadal nawracał, mijając łajdaków
Aż razu pewnego doszła wieść w Janowie
Że go horda szuka są zdrajcami w zmowie.

Więc Święty Bobola wyjechał z Janowa o świcie
I nawracał dalej niedowiarków skrycie
A horda kozacka znając go z oblicza,
Świętego w Mogilnie przyłapała dzicza.

Zaraz go wywlekli kozacy z kolaski,
On się tylko modlił, aby z Bożej łaski
Pozostał patronem, by go Polska znała,
Co za życia jego głowa dokonała.

Kozacy wmawiali by się wyrzekł wiary
Gdy będzie posłuszny,to go miną kary
A w przeciwnym razie nie puszczą go cało
Będą torturować i przypiekać ciało.

A Święty Bobola odrzekł im w te słowa:
Ja się za was modlę, już zsiwiała głowa
Chcę was też nawrócić, daję upomnienie
Chrystusowa wiara dla wszystkich zbawienie.

Gdy tylko dokończył odwlekli go z dala
Zaraz przywiązali do ściętego pala
Zdarli z niego suknie, na pół obnażyli
Zaczęli biczować, pluli i szydzili.

A potem przez rynek powlekli zbitego
By przed atamana przedstawić świętego
Chcieli by się wyrzekł przed władzą swej wiary
Lecz Święty się modlił i nie bał się kary.

Ataman na niego szablą wymierzył,
Gdyby nań opadła Bobola by nie żył
Chciał go w głowę rąbnąć, lecz szabla zawisła
Święty cud uczynił, zgraja się rozprysła.

Świętego zaczęli w rzeźni torturować
Boga się nie wyrzekł, trzeba zamordować
Poranili ręce święte namaszczone
Obcęgami rwali ciało poparzone.

Ja za wiarę ginę powiedział z godnością
Gdy paznokcie z palców wyrwali złością
Potem bez litości ciało przypiekali
A gdy wzywał Boga to język wyrwali.

I usta obcięli, by nie głosił prawdy
Tak bili po twarzy aż zęby wypadły
Lewą nogę z biodra wyszarpnęli
I sieczkę napychać mu w rany zaczęli.

Nawet oko z głowy szablą wyłupili
Aż w końcu go głową na dół powiesili
I kozacka zgraja uciekła bezkarnie
A pułkownik szablą dokończył męczarnie.

W ten sposób Świętego męczyli zwierzęta
W Pińsku i Janowie lud o tem pamięta
Nikt takich męczarni opisać nie zdoła
Jakie przeszedł męki obrońca kościoła.

W Pińsku święte ciało w krypcie pochowano
O świętym z Polesia do dziś pamiętano
W Janowie kolumna od lat wystawiona
Przez tamtejszy naród mile jest sławiona.

A gdy w Wilnie Święty w bractwie się objawił
Na stole swej ręki znak wieczny zostawił
Przepowiedział Polsce że będzie wskrzeszona
Mieć będzie świętego z Polesia patrona.

Jego Przepowiednia już się nam sprawdziła
Niepodległa Polska jest dla wszystkich miła
A Święty Bobola jest sercem zbliżonem
I został dla Polski jej głównym patronem.


_______________________________________
Nakład: K. Zasiński, Koluszki

Druk: C. Sajki, Ozorków

pisownia oryginalna, proszę nie głosować.

autor

janusze.k

Napisany: 2021-11-24 Dodano: 2021-11-24 15:55:22

Ten wiersz przeczytano 1610 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie