PIKTOGRAFY

„Gdziekolwiek dotknę klawiszy, w tę samą utrafię nutę, zawsze odezwie się smutek.” Antoni Słonimski „Klawiatura”

Zwykła to była codzienność, i była i była aż do znudzenia,
potem skrycie los zadziałał z zaskoczenia,
i czegoś brakło – pasma tych samych zdarzeń i gestów ?
pusto – nikt nie prosi o śniadanie,
cicho, choć jest tak jak było,
czegoś brakuje – słów żywych, gorących, wibrujących w powietrzu,
co kiedyś były aż do znudzenia,
upośledził mnie Bóg, zwyczajność wpisując w życie,

za jedno słowo z tamtych lat uklęknie talerz, zaśpiewają lampy,
aksjomat utraconego czasu – to ta cisza wszechwiedząca,
upośledził mnie Bóg i nie dał absolutnej pamięci,

tunel wykopany pod pamięcią;
zamieszkamy w chacie na rozstaju dróg,
stamtąd na wiosenny spacer jest blisko tak,
w ogródku wyrośnie znowu kapliczka i irys niebieski,
zbierzemy koszyk czerwcowych jagód,
jak nocy kropka w kropkę podobnych,
upośledził mnie Bóg i kazał pamiętać o słowach,

zawiodłam słowa i proste marzenia co były do spełnienia;
no bo co tam wstać i iść na spacer,
takie proste jak drut pragnienia,
ale nie... ale skądże, wszystko stało się odwrotne,
upośledził mnie Bóg i postawił na głowie marzenia,

zapisałam łąki wierszami,
odłożyłam je na obok, jak niemodne koszule,
gdy zechciałam je znów czytać, już byłam inną kobietą,

...wynagradza Bóg, czas zapisując w testamencie.

autor

HANA

Dodano: 2007-04-08 17:43:17

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie