piorunem rażony
spojrzeniem rzuconym niedbale,
gdzieś spod rzęs bezwstydne zuchwałych,
nie prowokowałaś mnie wcale
bardziej niż parą nóg wspaniałych,
kiedy kpiąco zerkałaś na mnie
w półuśmiechu ukryta cała,
który powołał całą armię
żądz, by mnie zaatakowała.
stałem wpatrzony, wniebowzięty
w ciebie niby w święty obrazek;
zakochany od głów po pięty
i pewny, że będziemy razem,
czułem, że trafił we mnie piorun,
który się czaił w twoich oczach
przeszedł na wylot, bez oporu -
czarem zakochania otoczył.
1968 porażenie, 1998 artykulacja, 2008
zapis
autor
Vick Thor
Dodano: 2015-06-20 23:15:29
Ten wiersz przeczytano 1457 razy
Oddanych głosów: 84
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Wspaniałe porażenie,na dodatek na wiele lat,jak sądzę.
Piękny wiersz,
bardzo mi się podoba,
taki prawdziwy,trafiający do czytelnika.
Miłego dnia życzę:)
Piękne porażenie.Pozdrawiamn
VickThor trafiony :):) w samo serce. :)
mnie się podoba również:)
piorun z oka przebił serce,
pamiętam tylko Mendelsona
i nic więcej.
Pozdrawiam serdecznie
Pioruńsko się podoba :)
PS. *bezwstydnie
piękny wiersz!