Piotrowi S.

Patrzę w przestrzeń zieloną, wypełnioną wiosną
I coś mi śpiewa radośnie skowronka głosem:
"Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze"
Czy to świat wypiękniał Czy mi skrzydła rosną
Od muzyki ukradkiem skradzionej niebiosom,
W pierzystych kopertach przesłanej na wietrze?

W zaklętym tańcu nutek rodzi się melodia
Niecierpliwa, gotowa wyrwać się bez stroju,
Bez imienia i bez nadania szlifu ostatniego,
Lecz ktoś ją trzyma w tej późnej godzinie dnia
- To poeta wędrowiec poszukujący spokoju,
Bez ukojenia, bo dano mu szansę na coś ważnego.

Jakże Piotrze zazdroszczę ci twojej Piwnicy,
Której samo wspomnienie rozjaśnia codzienność.
... Odetchnąć dziwnie zaczarowanym powietrzem,
Chłonąc drżącą Madonnę, niespełnioną tej nocy,
Która nie wie, że zapisano jej nieśmiertelność
Piórem Czarnego Anioła, wyśpiewanym wierszem.

Magiczne to dźwięki, nie z tego świata płynące,
Raz jak krople rosy, to znów jak ulewna burza,
W transie uniesień bez planu zagubiona dusza ...
Czy słyszysz te skrzypki jak dziecko płaczące?
Czy widzisz tę świeżość Anawa jak zbudzona róża?
Czy czujesz, że tu nikt do niczego cię nie zmusza?

autor

Scorpio

Napisany: 2006-06-06 Dodano: 2006-10-26 20:28:06

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie