Piśmienna nić międzyludzkich dusz
Dla tych, których piśmienne nici międzyludzkich dusz wiją się i nic nie jest w stanie ich przerwać...
Gdyby nagła melancholia stała się orzechem?
Gdyby wieczorne światło latarni utrwaliło
ślad nocy?
Gdyby słona woda wdała się w rozterkę
przeszłości?
Gdyby lampka na morzu stanęła latarnię
udając?
Gdyby wyrazem wyrazić życie?
Czym byłaby poezja...
Czy latem pośród zimowej ochłody?
Czy może nicią wśród traw zagubioną,
Wijącą się wśród pól usłanych poranną
rosą,
Wiodącą przez dusze zagubione,
Krwawiące myślami, czynem, słowem,
Pismem nienapisanym...
autor
Duch99
Dodano: 2010-01-10 22:02:54
Ten wiersz przeczytano 457 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Nici poezji przez dusze wysyłane warte są tworzenia
bo wiążą wrażliwość i tworzą wartości Wiersz wymowny z
intencją pozytywną + Pozdrowienia:)
Interesujące rozważana w postaci pytań retorycznych.
Ciekawy wiersz. +!