płatki róż
Otulonych róż, płatków stu,
stu stóp tu było, łkając
za lasu porzeczkowego poręczą
a doliny właściwie gdzie wszystko
co żywe zdjęciem się oplata
w popiół gruszę skamieniając
która na pół przez pióra padła
autor
MeeKee
Dodano: 2010-04-14 00:06:50
Ten wiersz przeczytano 573 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Z pozoru udane te myśli nachlapane...
ma w sobie melancholię zadumy nad całością życia i
szczęścia Piękny chociaż smutny:)
Pięknie słowa "otulonych róż, płatków stu", Wiersz
podoba mi się.