Płomieni miłości... nie...

Wiosna zbliża się do końca
Nie widziałem jeszcze słońca
Nie widziałem płomieni miłości
Zatrważająco pogrążam się w nicości

Baśniowa polana pośrodku lasu
Na niej wbite przy kamieniu ostrze zniszczenia
Gdy siało grozę-nikt nie pamięta tego czasu
Wiem jednak, że nie ominie mego przeznaczenia

Więc chwytam miecz w swe dłonie
Serce me z braku uczucia płonie...
Zamierzam się, zadaję w serce cios...
Umarło uczucie jak... ścięty kłos...

autor

Mefo

Napisany: 2006-05-31 Dodano: 2006-05-31 09:50:40

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie