Pochodniam

jak zapałki układam
rzędy czarnych klawiszy
żęte dłońmi snopki włosów
stroszę na postrach niczym
pióropusz w polana zmieniając

żniwo szampan już zebrał
ubrał pożar w pożogę
dzwon bijący wnet panem ciszy
mianując się jedynym klękać
każe lecz nie na trwogę
bynajmniej

stosem jestem całopalnym
ja cała!
złamana wpół sięgam ratunku
w niebiosach szukając oparcia
i przegrywam z żarem co rozsypaną
do twej łzy przykleja mnie wiernie

autor

Grusana

Napisany: 2022-01-10 Dodano: 2022-03-12 19:13:09

Ten wiersz przeczytano 2186 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie