Poczekam...

"Nie smuci nas to, że zostawiamy życie, ale że opuszczamy to co nadaje mu sens"

Za wcześnie
Za szybko
Za bardzo
Tak się moje życie toczy
Boję się
Myśleć
Pozytywnie
Bo znów cierpienie mnie zaskoczy
Mam
dopiero
17 lat
A już jestem życiem zmęczona
Jedyna
Osoba
Która
mnie tu trzyma to jest ONA
Boli
Mnie
Serce
Lecz słowa złamać nie mogę
Jednak
Codziennie
Marzę
By bezwładnie osunąć się na podłogę
Coś
Mnie
Jeszcze
Trzyma na tym cholernym świecie
Jest
Przecież
Tylko
Jedno życie, potem mnie zakopiecie
Mam
Mętlik
W głowie
Rozważam wszystkie plucy i minusy możliwe
Próbuje
Zabić
Wspomnienia
Lecz nadal tkwią we mnie wciąż żywe
Postanowiłam
Że wkrótce
Odejdę
Tam gdzie wszystko nieznane i nowe
Nie wiem
Kiedy
Jeszcze
Poczekam aż moje Aniołki bedą na to gotowe...

autor

Lady in Red

Napisany: 2005-04-20 Dodano: 2005-06-29 10:07:26

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie