Poczucie bezradności

Zwykły człowiek, przez los ukarany,
szuka pomocy, miłości spragniony.
Idzie ulicą szarą poszukiwaniem wyczerpany,
z każdą chwilą przez ludzi raniony.

Jak bardzo chcialby kogoś kochać
i jak mocno chciałby być kochanym.
Zostało mu tylko w samotności usychać,
jak kwiat wody pozbawiony, być zabijanym.

Chciałby tej samotności sie pozbyć,
lecz dopadła go chwila zwątpienia.
Za głosem serca powinien podążyć
i zmienić wszystkie przyszłe wydarzenia.

Zakończyć chciał swoja bezradność,
dosyć mu było nadmiernej skromności.
Przestał obwiniać życie o skąpość
i wtedy dopiero poczuł smak radości.

Bo kiedy jesteśmy pesymistami a swiat jest w czarnych barwach nic nam sie nigdy nie uda!!

autor

Róża:(

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 12:35:46

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie