Podróż po uśmiech losu

Płonące świece ogrzewają myśli mej drogi,
Błękitne powietrze rozwiewa moje włosy.
Anioł skrzydłem wskazuje drogę do Ciebie,
Odbywam podróż po uśmiech losu.

W przyprószonym spacerze,
Między płatkami śniegu.
Zerwałam liść księżyca,
Ciepły jak Twe dłonie.

Drżąc całuję Twoje usta,
Nawet Anioł zaniemówił.
Otul serce swoim blaskiem,
Moje serce ciepło lubi.


Słowa ukryte i oczy spuszczone,
Ciszą serca do mnie mów.
Cienie zwierzeń dłonie splecione,
Podróż po uśmiech losu to tylko sen.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-11-09 Dodano: 2006-11-10 00:01:19

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie