Poecie
Gdy w codziennym biegu
nad twym słowem zatrzymać się muszę,
niech mój bezruch będzie hołdem tobie,
twórco mych wzruszeń.
Niechaj będzie twoją,
na krawędzi powiek zatrzymana
łza, co ma siłę, by mnie zmusić
ugiąć kolana.
I tobie poświęcam
myśl, co bólem me serce przejęła:
żyć - to mało, jeszcze współczuć trzeba.
Mea culpa, mea ...
Komentarze (19)
Pieknie
:)
Świetny, głęboki przekaz, z podobaniem pozdrawiam
ciepło i ślę serdeczności.
Piękny hołd, to prawda, że poeta potrafi nieraz
wzruszyć i to do łez.
Pozdrawiam serdecznie, Sosenko :)
Uroczo i rytmicznie wybrzmiałe uwielbienie dla twórcy
wszelkich wzruszeń, pozdrawiam sosno :)
WOW! po prostu przepiękny
Miłego popołudnia:)
Piękny poetycki hołd dla Poety, w równie pięknym
wierszu.
Pozdrawiam Sosenko.
Pięknie ujęte.
Wiersz potrafi poruszyć czytelnika.
Pozdrawiam
Marek
Piękny wiersz, ujmuje poetyckim, przekazem.
Pozdrawiam.:)
Łza może mieć siłę. Poecie wszystko wypada.
Jesli poezja ma wzruszac, poruszac, to ten utwor to
czyni.
Z podobaniem sosenko :) Chylę głowę i plusika daję
Tobie :)
Ja też chylę głowę przed poetką
Podoba mi się niezmiernie, że poezja to niejako
synonim współodczuwania.
Ponieważ masz dwa zielone piórka pozwalam dobie dać
wyraz odczuciu, że troszkę chyba za dużo "mój mych
mą", jak sądzisz?
Pozdr. :)
Śliczności, jak dobrze ze tu zajrzałem;)
Ślicznie:)