POEZJA
lipa która miodem pachnie
w chórze pszczelim szumiąc
marzenia rozbudza krasnolice
a serca sielankowo uspokaja
grusza co promienie łapie
nie skąpiąc rześkiego cienia
w upały nie do zniesienia
i zdrowym owocem karmi
słoneczniki żółcią pomalowane
śmiejące się do gospodarzy
ogrodów królewicze dumni
sama radość w szkiełku oka
brzoza przy leśnej ścieżce
od praojców tam stoi
i chociaż smagana piorunami
nieugięcie kocha jak ja życie
łąka potok doliny wzgórza
gdzie poeta tworzy wersy
piórem weny z troską maczanym
w seraficznym niebie szafirowym
kwiaty wtopione w krajobraz
zgłodniałych urokliwością krzepią
oraz lasy seledynowych przestrzeni
które urzekająco w słońcu się złocą
Komentarze (71)
Piękne obrazy malowane wierszem... pozdrawiam.
Sławek, marcepani, promienSlonca, miło bardzo gościć,
dziękuję za refleksje, pozdrawiam ciepło i ślę
serdeczności.
Piękne impresje, pełne obrazów i Poezji.
Pozdrawiam, Kazimierz.:)
Tyle w tym wierszu zachwytu i pięknych obrazów, aż
miło :).
Wiesz Kaziu że pięknie piszesz i pokazujesz cudne
obrazy ale jak dla mnie brakuje wstążki która z tych
róż zrobiła by wspaniały bukiet. Pozdrawiam z
uśmiechem i plusem:))
Dziękuję Wszystkim Czytelnikom za czytanie, pozdrawiam
ciepło i ślę serdeczności.
Tak, pozdrawiam ciepło Zosiak.
"a serca sielankowo uspakaja"
Napisałabym - uspokaja
:)
Zosiak, miło bardzo, dziękuję i pozdrawiam ciepło,
śląc serdeczności.
Ankhnike i sisy89, dziękuję za odwiedziny i miłe
słowa, pozdrawiam ciepło śląc serdeczności.
Mmm... bardzo ładnie.
Pozdrawiam :)
Ładny, ciepły wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękne krajobrazy w pięknych wersach... pozdrawiam
serdecznie.
harry., miło bardzo, dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
Poezja może być dumna z Ciebie, Kazimierzu. Tak
pięknie odkrywasz jej urocze oblicza... Pozdrawiam
serdecznie.