Poezjo
Taka jesteś niepraktyczna i rozrzutna,
gdy znów pławisz się w zachwytach i
wzruszeniach.
Na co komu tyle westchnień i energii,
przeznaczonej na ten marny puch
tworzenia.
Komu przyda się bogactwo skryte w słowie
i czy dzisiaj jakąś przyszłość ma
liryka?
Po co mnożyć wciąż refleksje bez umiaru,
kiedy w życiu coraz więcej pytajników.
I przekupić cię nie można byle słówkiem,
choć okazji miałaś wiele poprzez wieki.
Lecz uparcie wstajesz nawet pośród
zgliszczy,
by ujmować się niezmiennie za człowiekiem.
autor
Nel-ka
Dodano: 2021-05-14 14:52:53
Ten wiersz przeczytano 1224 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
wspaniały wiersz;
gdyby nie poezja ziemia byłaby płaska
Taka niepraktyczna i taka potrzebna... Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Super.Niby bezużyteczna.. ale jakże bez niej??
Pozdrawiam.
Bardzo fajny tekst no i puenta w punkt, bo poezja
nieprzekupna. M
Analizując rzeczywistość i wersy wiersza - ech jakże
ze smutkiem w niektórych miejscach człowiek westchnie.
Zaintrygował mnie zwrot "nieprzekupność poezji"
Człowiek potrafi swoim działaniem wiele zniszczyć i to
jest właśnie smutne. A wiersz - jak zawsze tu - dobry.
Cóż...chleb jest dla ciała, a poezja dla duszy :)
piękny wiersz :)
pozdrawiam cieplutko :)
Znakomity wiersz ze wspaniałą puentą. Aż serducho
mocniej zabiło :-)
Pozdrawiam serdecznie :-)
poezja... poezjo - kapryśna to pani jak jest a jest
wszędzie dobrze jej z nami...