Pogodynki (excerpt)

Znów twoje piękne oczy tak się chmurzą
i dmuchasz we mnie nieszczerości wiatrami
a przecież zawsze było słońce między nami
milczysz a cisza zawsze jest przed burzą


W samotnym sercu grzmi i deszcz leje
studzisz rozpalone z miłości moje płonące
ale po burzy przecież zawsze wyjdzie słońce
dlatego zaczekam i mam wciąż nadzieję


Twarz twoja promieniała i taką była jasną
zachwycony cały czas delikatnym ciałem
w bezsenne noce milcząc tak rozmyślałem
dlaczego jasne gwiazdy zbyt szybko gasną

autor

Maciek.J

Napisany: 2019-03-20 Dodano: 2019-03-20 06:36:29

Ten wiersz przeczytano 768 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie