Pogoń
Budzisz sie wcześnie rano każdego
dnia...
Wciąż biegniesz przez życie...
za czym gonisz... czego pragniesz...
nie patrzysz jak życie i ludzie mijają cie,
nigdy już nie wracając...
ty zapatrzony idziesz wciąż przed
siebie....
wciąż pragniesz tego co jest daleko...
tak mija ci życie niepostrzeżenie...
mija życie mija czas na ziemi... mijają
ludzie i zdajesz sobie sprawe z faktu że
nie zostaną oni wskrzeszeni...
jesteś niczym kwiat na łące
do póki jesteś żywy żyjesz lecz jeśli
zerwie cie ktoś umierasz
Przestań więc pędzić , za czymś gonić,
spójrz na niebo, na ziemię, na wszystko co
cie otacza...
spójrz jak mija ci szybko czas i nie
wraca...
Zatrzymaj sie choć na chwile... znajdź czas
dla siebie i innych
odkryj z rodziną piekne chwile...
śpiesz się kochać ludzi
bo tak szybko odchodzą do lepszego
świata...
Korzystaj z życia ile sie da lecz nie gnaj
na slepo jak gapa
Komentarze (1)
Tej poezji pamiętnikowej to tutaj jak pszczół w
pasiece