Pogrzeb pamięci

Wieńce, kwiaty, kondolencje,
Wszyscy ku Bogu składają ręce:
„Czemuś to tak sprawił Boże, czy komuś to pomoże?”.
Może tym co się z człowiekiem żegnali,
widząc trumnę gdzieś w oddali.

Ich zadanie jest dość proste,
Płakać czysto lecz nie szczerze
Nie zmarłemu lecz publice,
Maszerować przez kaplice.
Przynieść kwiatek za złotówkę
I położyć mu na kupkę
Roślin danych z serca,
dla pamięci jego życia.
Minie szybko pół miesiąca
Już zapomną w grobie chłopca
Zabawiać będą tam gdzie ludu ulica
A chłopaka mijać tam gdzie stoi ta kaplica.

autor

Rafi1

Dodano: 2008-02-15 20:45:48

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie