Pogrzeb uczuć
Wieniec z łez
Trumna z wyznań
W niej moje uczucia.
Trumna rzucona w otchłań obojętności
I przysypana zapomnieniem.
Nad tym grobem
Stoi moje bezduszne ciało
Umarło moje - ja
wraz ze mna
Wieniec z łez
Trumna z wyznań
W niej moje uczucia.
Trumna rzucona w otchłań obojętności
I przysypana zapomnieniem.
Nad tym grobem
Stoi moje bezduszne ciało
Umarło moje - ja
wraz ze mna
Komentarze (2)
Przepiękny wiersz. Poruszający do tego stopnia, że aż
poczułam w środku autentyczną pustkę. Brawo!
gigantyczna metafora - w tak małej formie robi wielkie
wrażenie.