pogubiłam swoje mysli...
pogubiłam myśli wiecie
rozproszyły się głupiutkie
w wielkim świecie jego świecie
były jeszcze tak malutkie
może ktoś ich szept usłyszy
zbyt donośnie rozsypany
niech wysłucha w serca ciszy
i odeśle...tuż nad ranem...
wróćcie do mnie...bo mi smutno...
autor
zwyczajna kobieta
Dodano: 2007-10-14 01:14:41
Ten wiersz przeczytano 735 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Szepty pogubionych myśli Twoich, tak miło jest zbierać
w tym wierszu.
Prawdziwa cisza w wierszach serca bije
szepty wiersza slychac pragnienie ozyje,
wspanialy klimat oczekiwania
Też wyrzuciłabym "szkoda". Poza tym bardzo miło i
sympatycznie się czyta.
Ogólnie mi się podoba wiersz przyczepiłabym się tylko
do ostatniego wersa 1 zwrotki - za dużo sylab co psuje
płynność wiersza i jakoś zgrzyta. Może wyrzucic to
'szkoda'?
Tak prosto i jednocześnie pięknie napisany czyta się
go z przyjemnością.
Ktoś na pewno usłyszy te myśli.Ale juz wtedy nie będą
takie malutkie .I wrócą , wrócą zwiększone o serce,
które jest do tej pory w rozterce...
Słowo daję, wiersz pisany jakby moją dłonią. Właśnie
jestem w takim okresie życia, w którym podobnie jak
ty, mam rozsypane myśli i serce w rozterce. Więc
możemy wspierać się na zmianę:)
Bardzo zgrabna miniaturka. Chętnie ją się czyta.
Spróbuj ją rozbudować, co będzie, jak one się odnajdą
Obrazy w myślach są nieziemskie, zwiewnie uroczy i
anielskie, a Ty pamiętaj by dziś one były znów sercem
przytulone by Twoje oczy, je widziały i znowu pięknie
Nam szeptały…ciekawy wiersz…przenika z
niego prawda..i lekkie zagubienie się w rozstajnych
drogach
jak kwiaty które jeszcze nie zakwitły a już więdną-
nieodwzajemnione uczucie?
szkoda, ale ładnie napisany
Bladym promieniem rannego słońca myśli napływać będą
bez końca... zaplotą słowa pięknie utkane... zbiorą
się w wiersze ładnie pisane...