Pokolenie 1200 brutto

Mamy dwadzieścia pare lat
Zamiast się zacząć, kończy się nasz czas

Walczyliśmy dzielnie przez lata nauki
Napychano nas wiedzą, opanowaliśmy trudne sztuki

Teraz my inżynierowie, magistrzy
Myśleliśmy, że nasz sen nareszcie się ziści

Kariery drzwi miały stać otworem
Przecież byliśmy najlepsi, byliśmy wzorem !

Lecz zastaliśmy szarą rzeczywistość
Pogrążamy się w bagnie, zamiast rozkwitnąć

Nie ma pracy dla ludzi z ambicjami
Lepiej byśmy zostali prostymi robotnikami

Pracodawcy w Polsce nas nie szanują
Za granicą wszyscy nas wyzyskują

Tylko oszustwa, praca za grosze ponad siły
Czemuż to nasze marzenia się nie spełniły?

Rząd ciągle poprawę obiecuje
Kłamie, mami i bajeruje

Nie ważne kto dziś w sejmie władze pełni
Dla nich ważne by własne kiesy napełnić

Jak tu mamy godnie żyć?
Jak rodzinę założyć? Jak człowiekiem być?

I tak my "Pokolenie 1200 brutto"
możemy tylko patrzeć w dno kieliszka smutno...

Dla wszystkich młodych, szukających godnego żywota...

autor

DIAGRA

Napisany: 2006-08-07 Dodano: 2006-08-08 12:30:23

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie