Pokuta miłości
Miłość jak niebo wisi nad głowami
taplając się w swoim błękicie
ogarnia wszystkich swoimi ramionami
dumając w zachwycie
Nikogo nie wybiera , nikogo nieodrzuca
każdego dotyka jej wzrok
czasami przemądrzałych poprostu naucza,
rzucając w mrok
Lecz owa pokuta nie trwa wieki
nim się obejrzysz nadchodzi jej koniec
wprowadza cię znowu do baśniowej rzeki nie
pytająco nic.
autor
homeboy
Dodano: 2004-12-14 00:32:57
Ten wiersz przeczytano 502 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.