pole
przy całkiem prostej drodze
wiatr kołysze złote kłosy
czasem lekko albo srodze
powiewają życia losy
poznając różne plony
wahając ku niebu i ziemi
los zboża jest spełniony
gdy rośnie między swemi
a gdy wśród bliskich miłości
zbliżając do śmierci rozdroża
przeszłość kwitując i bojąc przyszłości:
wiesz, że później wyrosną nowe zboża
autor
skraczek
Dodano: 2022-07-06 13:31:40
Ten wiersz przeczytano 679 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Dzięki ;)
jestem na TAK
O tak i tak w istocie jest ;) pozdrawiam
Słusznie. I w dodatku plony z jednego pola można
zbierać wielokrotnie.
Pozdrawiam serdecznie i życzę dobrego dnia :)
Tak, pozdrawiam :)
koleje życia,,pozdrawiam
Bardzo dziękuję ;) pozdrawiam
Dołączam do czytelników, którym ten wiersz się
spodobał :)
Pozdrawiam :)
dziękuję i pozdrawiam :)
Dokładnie tak. Z podobaniem :) Pozdrawiam
A dziękuję ;)
Prawda. Na dodatek poetycka :)
oczywiscie ;) jednak metaforycznie
na szczęście my mamy więcej czasu niż jeden plon
zboża.