Południe życia

Rafałowi

Leżąc na ławce, w świeżym zapachu kwietniowych traw,
pod kwiatami jabłoni,
wśród ściszonego śpiewu ptaków,
na brzegu bolesnej świadomości,
z widokiem na błękit nieba i wody,
na krawędzi jawy i snu
wiedziałam, że to nie potrwa długo...

Ale nie miałam o to żalu ani do życia ani do Boga.
Wiedziałam, że to za darmo
i że było dobre.
Bardzo dobre.

Wiedziałam też, że kilka spojrzeń stąd żyje kobieta,
której dni policzone jak listki koniczyny
- niby na szczęście
Że obok krzycząca samotność
materialna jak ja
Że gdzieś komuś bezskutecznie przetaczają krew,
operują dziurawe serca,
leczą to, czego człowiek wyleczyć nie może
Że nie tak dawno mordowano tu ludzi,
gwałcono wdowy,
zasypywano zgliszcza
Że istnieją burze, zdrady i lepka ciemność,
że czeka mnie smierć i miłość

Ogarnęłam to wszystko, na krawędzi jawy i snu
Odnowiłam zgodę na własny los
- na bezbronność i ufność bez granic.

autor

kingula:)

Dodano: 2009-05-03 12:48:34

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie