pomiędzy wami

w złotej klatce waszych miłości zamknięta
pod kloszem z waszych dłoni więdnę
jak kwiat pozbawiony wolności umieram
palona żarem waszych uczuć znikam
tam w środku jest mnie już coraz mniej
nadmiar miłości zabija gdy tylko jedno ma się serce
a was dwóch wrośniętych w me życie do bólu
opleciona pnączami waszych palców się duszę
zarzucona naręczami palących wyznań
ja ginę...
w uściskach waszych oddech tracę
idę w pustkę z biletem w jedną stronę
bo w złotej klatce waszych miłości umieram z braku wolności...

autor

Empathy

Napisany: 2007-03-14 Dodano: 2007-03-14 08:58:18

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie