Portret mamy

Coś się zmieniło w przedświątecznym pędzie,
ktoś przebiegł w butach po czystym dywanie,
igły z choinki są już chyba wszędzie,
pod stołem resztki po świątecznym sianie,

wylał się barszczyk, a ze śledzi kapie,
ściemnia się, czas już siadać do kolacji,
sierści po kocie pełno na kanapie,
bracia jak zwykle wypatrują gwiazdki,

oj, nie jest łatwo, lecz jakoś zdążamy,
ojciec opłatek łamie w świecy blasku,
gdy przy nakryciu stawia portret mamy
zapada cisza... nie płacz już głuptasku.

autor

ireczek

Napisany: 2013-11-30 Dodano: 2013-11-30 14:06:38

Ten wiersz przeczytano 2679 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie