Poświęcenie brata

Będąc w szpitalu , jak wiecie sami
nuda tu straszna codziennie.
Chodzę na spacer między salami
i tak dokoła niezmiennie.

Nie ma tu radia, telewizora,
patrzysz się w sufit bez liku.
Jak się nie nudzić z rana, wieczora
gdy nie wiesz co jest w dzienniku.

Dzwonię do brata co w Łapach mieszka,
że strasznie tutaj się nudzę.
On odpowiada – zaraz tam będę.
Jak zaśniesz to cię obudzę.

Szybko zawinął swój sprzęt na rower
czym prędzej goni do brata.
On się poświęcił, teraz wiem dobrze ,
mam Kochanego wariata.

Do Mazowiecka jechał brat Edwin
godzinę minut czterdzieści.
I telewizor był już w szpitalu
co się nam w głowie nie mieści.

Kochany bracie. Dzięki za wszystko.
Za wielkie Twe poświęcenie.
Myślę, gdy wyjdę już ze szpitala
to Twój wysiłek docenię.

autor

Jan Dmochowski

Napisany: 2012-06-17 Dodano: 2014-01-17 10:22:49

Ten wiersz przeczytano 833 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie