Powiał wiatr
/Z szuflady/ popr.
POWIAŁ WIATR
powiał wiatr
wysmagał twarze
pozrywał kaptury
uwolnił włosy
przed chłodem zakryte
w wełnianych workach
na znak żałoby
powiał wiatr
nadzieja wiosny
wywiewa liście
za późno zrzucone
z chandry omiata głowy
czyszcząc z koszmarów dusze
zieleni skostniałe drzewa
powiał wiatr
ciepłe powietrze
pąki zachęca
by się zbudziły
już luby nadchodzi
liście rozwijać
malować kwiatami łąki
Komentarze (9)
Wietrznie ,ale za to z jaką ciepłą nadzieją.Wiersz
jest po prostu piękny i już :)
W Twoim wierszu wiatr ma pozytywne znaczenie,ja nie
lubię wiatru
Moje zdanie jest takie: melancholia w Twoich wierszach
powraca, powraca, powraca... ale umiesz ją oddać i...
poszukujesz nowych form zapisu. Twoje wiersze są tak
inne od moich ale przyciągają mnie umiejętnością
oddania nastoroju. Wg mnie to najważniejsza funkcja
wiersza.
Dobry ten wiatr, powiew świeżości, wymiata wszystko co
złe.
Pieknie. Urzekająco. Starannie dobrane każde słowo.
Powiało cieplem co rozgrzeje schłodzone dusze...
ładny, melodyjny wiersz, oby chciał ten wiatr,
przewietrzyć nam trochę głowy
można poczuć prawdziwy powiew wiatru, dobrze napisany
wiersz z wielką starannością :)
Wiosenny wiatr posprząta nasze zimowe koszmary.
"Powiew z szuflady"? :) Ciepło się zrobiło po
przeczytaniu, wiersz to najlepszy zwiastun wiosny.