Powietrze Ty Moje...
Powietrze Ty Moje!
Długo myślałem o chwilach,myślach, o
uczuciach, które przyszło człowiekowi
przeżywać.
Długo myślałem o wyborach, których tenże
wojownik o lepsze jutro, musi dokonywać.
Długo myślałem o odpowiedzialności
związanej z Oswajaniem.
Długo myślałem o wspólnym otwieraniu
niezapisanych kart naszych dni.
I..... wymyśliłem NAS.
- lekarstwo na szarą codzienność
- koło ratunkowe dla normalności
- słodycz dla rozgoryczonych serc
Powstało 8.02.1999 rok. I zobacz Powietrze Moje... wciąż Jesteśmy!
Komentarze (1)
Gdy dusze się rozumieją trwanie jest szczęśliwe.Wiersz
ma klimat zachwytu i bardzo dobrze w nim Dobry wiersz