Poza sobą...

Więc pamiętaj, kiedy jestem poza własną kontrolą
I nie obejmuje mnie już mój rozum
Mówię tylko prawdę, bo przebywam poza umysłem
Nie kłamię wtedy, gdyż nie trzymam się w ryzach...

Gdy ogarnia mnie mój świat
Kiedy widzę w nim pewne granice
Jestem bezpieczną w tej kuli
Lecz nie odnajduję w niej sensu
Bo sens wygasa wraz z zapaleniem umysłu
I panuję nad moimi zmysłami
Jeszcze, jeszcze, póki mogę tak, jeszcze
Ponieważ wraz z tymi chwilami odchodzą myśli

Więc pamiętaj, kiedy jestem poza własną kontrolą
I nie obejmuje mnie już mój rozum
Mówię tylko prawdę, bo przebywam poza umysłem
Nie kłamię wtedy, gdyż nie trzymam się w ryzach...

A kiedy już jestem poza sobą
Potrafię przejść poza pewne granice
Takie, które mam sama ze sobą
Do których w rozumie się nie zbliżam
Ten świat jest wtedy jakby wspanialszy
A ja balansuję między dobrem i złem
Później mam wyrzuty sumienia
Zatracam się, kocham się zatracać...

Więc pamiętaj, kiedy jestem poza własną kontrolą
I nie obejmuje mnie już mój rozum
Mówię tylko prawdę, bo przebywam poza umysłem
Nie kłamię wtedy, gdyż nie trzymam się w ryzach...

autor

madziullajn

Napisany: 2007-11-17 Dodano: 2007-11-17 12:33:38

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie