POŻEGNANIE
Widziałam smutne twarze
nad twoim grobem,
płatkami śnieg obsypał
drzewa, krzyże drewniane
i zimny, biały żal.
Nie zliczę wszystkich wspomnień
tych, którzy pamiętają
życie poetki- noblistki,
skromnej, kruchej kobiety.
Pamięć w poezji została...
09.02.2012
autor;Eurydyka
autor
Eurydyka12345
Dodano: 2012-02-10 08:22:30
Ten wiersz przeczytano 650 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Poezja po pani Wisławie pozostania i pamięć.... a
skromność niech i nam się udzieli
Godnie pożegnano, tylko kot został sam w domu. Wiersz
wart przeczytania.
Pięknie ujęłaś tą chwilę pożegnania. W naszej pamięci
pozostanie na zawsze. Pozdrawiam:)
Ładne pożegnanie! Pozdrawiam!
Zostawiła nam po sobie tak wiele:)Pozdrawiam ciepło+++
"Pamięć w poezji została..." Na zawsze...