Pożegnanie doktora W.

Czy widzisz doktorze, jak czas nam ucieka?
Czy widzisz jak lata mijają bez przerwy?
Ot, tylko ta zmarszczka zostaje i czeka
Ażeby ją znaleźć w świątyni Minerwy.

By móc ją utrwalić w pamięci kobiercu,
Nie stracić jej nigdy, ni rysów, ni kształtu,
By móc ją odnaleźć, głęboko tu w sercu,
Znajdując ją kochać, nie czyniąc jej gwałtu.

Tą zmarszczką jest przyjaźń, ot słowo banalne,
Lecz bliskie każdemu jak dusza i ciało,
Lecz szczere, bo nigdy nie bywa trywialne
To, czego tak dużo, a w sumie tak mało.

Dajemy Ci przyjaźń, tak bliską miłości,
Jak świt jest odległy od słońca zarania,
Dajemy Ci pamięć w bezsilnej nagości,
Tak skąpą dla śmiechu, tak szczodrą dla łkania.

A sami wśród smutku i żalu oddechu,
Musimy pozostać gdzie los nas ustawił,
Z tą małą nadzieją, Byś w mowie i śmiechu,
Maleńką kruszynę nam serca zostawił.

autor

Jastrzębiec

Dodano: 2007-03-09 00:40:17

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie