z poziomu duszy
srebrny blask księżyca pod wodą
rozproszony na tysiąc odłamków
pieści skórę koi ból
zew wolności
budzi pierwotną dzikość
za lasem
mrok gęstnieje
pobrzękuje muzyką
jak zaklinacz
usypia złe myśli
z pyłu mgławic
po sam świt składa przyszłość
w śladach kobiecych stóp
cień wilczycy
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2022-06-03 17:57:28
Ten wiersz przeczytano 2180 razy
Oddanych głosów: 52
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Cudowny, bliski mi wiersz z piękną pointą. Pozdrawiam
serdecznie :)
Klimatycznie i obrazowo. Gdyby nie to, że tytuł "Anna
i wilki" kojarzy się z filmem o mrocznym klimacie, tak
właśnie można by zatytułować ten romantyczny tekst.
Miłej niedzieli Anno:)
Każda istota dąży do wolności... tylko biedny kanarek
w klatce śpiewa.
Pozdrawiam
Ciekawie i tajemniczo ...pozdrawiam Aniu.
Witaj Aniu
Każdy prawie wiersz o życiu, bywa odzwierciedleniem
duszy jego autora.
W dzieciństwie przeczytałem powieść Olivera Curwooda;
Szara Wilczyca i do dzisiaj pozostało mi umiłowanie
natury. Cieszę się, że tak sprawnie " przestawiłaś"
się z klasyki na poezję współczesną.
Ślę serdeczne pozdrowienia.
Ok - wilczyca z poziomu duszy
czasem też rozpacza w głuszy
Jestem na TAK ;) pozdrawiam i głos zostawiam +++
Dla mnie wiersz - zagadka. Nie odkryłaś wszystkich
kart, więc puenta pozostaje w sferze domysłów.
Serdeczności Aniu :):)
Romantyczne bajania i strachy zawsze na plus.
Bardzo klimatyczny wiersz, interesujący przekaz w
znakomitym wierszu.
Pozdrawiam serdecznie.
Dusza nigdy nie żyje w zgodzie z ciałem ale bez siebie
obyć się nie mogą. "Dusza chce melodii a nie hałasu"
Pozdrawiam :)
Poezja.
Wiersz intryguje i skłania do zadumy. Pozdrawiam
serdecznie Aniu
ładnie Aniu.
Mamy w sobie wiele atawistycznych cech.
Bardzo ciekawy wiersz, bo ukazał, że dusza człowieka,
też ma w sobie dzikie pragnienie wolności.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie