Późno jesiennie
Dla Bożeny...
Zima wkradła się w nasze serca
i śniegiem sypie po nocach
samotna łza kryształem srebrnym
odbija się w twoich oczach
Liście szarpane wichrami
kurczowo trzymają się drzewa
lecz żaden dziś ptak zabłąkany
w koronie jego nie śpiewa
Kałuże dywanem pokryte
spod bieli zerkają kolory
wyblakłe wspomnienia jesieni
zdeptane zmarznięte stwory
Dotąd w kartonie mieszkały
na piecu siedziały schowane
a teraz już w błocie leżą
z ciepłego domu wyrwane
Ludziki z kasztanów i żołędzi robione z kimś bliskim,tu symbolizują wspólne chwile i zdeptaną przyjaźń.
Komentarze (16)
wiersz nastrojowy z dedykacją dla mojej imienniczki
Nie lubię jesieni - i nawet ten dobry wiersz tego nie
zmieni...
Niech już ten jesienny nastrój trochę złagodnieje...i
przyjaźn niech się okaże prawdziwą. Pozdrawiam.
Bardzo ładny wiersz, niby o jesieni ale nie tylko.
Lubię Cie odwiedzać, zawsze znajdę coś wspaniałego,
tym razem też się nie zawiodłam. Piękny wiersz o
jesieni..
Pozdrawiam serdecznie..
Zimowa jesien barwnie u ciebie i
kolorowo...romatycznie...pozdrawiam.
Smutny klimat w Twoim wierszu. Nastraja jesiennie
Kasztany są cieplutkie,piękne, lśnią brązem.Podobno
dobre na reumatyzm,ale kto to wie...
Wiersz smutny ale pięknie poprowadzony, gratuluję
pomysłu i wykonania.
czasami jest tak , że przyjaźnie się kończą często z
prozaicznych przyczyn, zostaje wtedy żal , gorycz,
która chłodem zionie ... wiersz dobrze napisany,
pozdrawiam
Proponuję ogrzać serce herbatką z cytryną, rumem lub
grzanym winem.I wznieść toast...za nową przyjaźń.
zimno i smutno u Ciebie...może zaświeci słońce i
rozgrzeje Waszą przyjaźń...życzę Ci tego...pozdrawiam
:)
przyszły smutki jakieś dawne schowane Piękny wiersz z
dedykacją i tęsknota w nim+ Pozdrawiam ciepło
Co to za stwory w kartonie mieszkały ? Nie mogę
odgadnąć.
jesiennie, nastrojowo, melancholijnie...