W pozytywie
Jest jakaś magia w starych fotografiach,
że godzinami można je oglądać;
czas uwięziony do przyszłości trafia,
chociaż wiekowy, chwila zawsze młoda.
Sepia oddaje należną cześć przodkom:
w czarnym surducie dobranym do pozy,
w sukni z koronek – chciałoby się
dotknąć,
oczy przymrużyć, by obraz znów ożył.
W rysach poszukać znanego odbicia,
skopiowanego w skrętnym kodzie helis –
zapisie stwórców, którego nie widać,
a wraz z miłością dla potomnych mieli.
W końcu zapytać: jak było, dziadkowie?
I w zamyśleniu godzinami słuchać
o dawnych czasach, nikt tak nie opowie,
kto się nie błąkał w życia zawieruchach.
Patrząc na zdjęciu w oczy protoplastom,
myśleć, co dzisiaj można by powiedzieć,
jak podziękować? Choć ich życie zgasło,
trwa w zawieszeniu na genezy drzewie.
abandon
Komentarze (57)
To uważaj, żeby Cię w locie nie roztrzepało :))) Moje
zdrowie stosunkowo nabiera kolorytów:
- przestałam rosić z nosa,
- zaczynam być lekko złośliwa,
- zauważam bałagan w domu,
- chyba jutro zrobię obiad... Chyba zdrowieję. Mam
jeszcze kaszel, który mnie wnerwia, ale chyba muszę to
przeżyć :) Tobie życzę żelaznego Zdrowia bez
niepotrzebnego oblatywania będąc w roztrzepaniu :)
Eleni, miałem zapytać o zdrowie, ale jestem coś
zalatano-roztrzepany :)
Ależ zawsze mam wzgląd na wzgląd, nawet bez względu na
chwilową niemoc :)
Dzięki BordoBluesie, tak jakoś wyszło :)
Bardzo Dobry wnusiu z Ciebie :) Jeszcze jestem chora,
miej wzgląd na moje słabości :)
nostalgia w czystej formie. :)
Eleni, postawiłem sobie dziadków na biurku i patrząc
im w oczy, napisałem wiersz, chyba jestem dobrym
wnuczkiem, no nie?
Z pozytywami różnie bywa, ale tym razem i owszem :)
Janino, dziękuję :)
Żadnych negatywów, tylko pozytyw :)
Tak myślałam, że zostało tylko oglądanie starych
fotografii i wspomnień czar... :)))) Ale za to jakie
fajne były i na ile sposobów można je wzbogacić, tylko
Fantazja... :))))
Pięknie, sentymentalnie, wzruszająco :)
Eleni, para poszła w gwizdek :)
https://www.youtube.com/watch?v=f8gaMlsP-xs
Najka*, dlatego fajnie popatrzeć w oczy przodkom i w
ich rysach poszukać siebie.
Pozdrawiam.
Anno, widocznie jesteśmy sentymentalni.
Pozdrawiam.
I dzięki nim my jesteśmy na tym genezy drzewie i choć
oni nas nie widzą my z fotografii przodków
poznajemy...sztafeta pokoleń jak skomentowala
Marce...pozdrawiam
też lubię oglądać stare fotografie, mają magię
minionych lat, przodków, sytuacji i oczywiście
wzruszają.
Osso, dzięki za Twój głos, który do mnie przemawia,
jak wiersz do Ciebie, znaczy cieszę się, że poruszył,
głębię ciszy.
Pozdrawiam.
marcepani, czyli rozumiesz moje spojrzenie, wynik
patrzenia w oczy moim dziadkom, na jedyną pamiątkę
protoplastów. Inny świat, tak daleki, a bliski sercu.
Dziękuję :)
Dzięki Damahilu.