Pragnienia naszych serc

Nie wszystko, co dobre, nam się dostaje.
Ogromna pustka wypełnia te serca,
Które aby widzieć - zamykają oczy.
Czas prostego rozumienia jest jasny,
Być może...

Któż winien jest zła
Serce zamykające w skorupie żółwia,
Ten niczym padlinożerca
Ucztował będzie, gdzie inni jedli.
Bezmiar złożoności najprostszej rozpaczy
Jak pajęczyna lepki i kręty
Wypływa szczerze wśród serc łaknienia
Szykując nam pogrzeb...

Trumny się ciągną długim szeregiem
Uwięzionych, bezwiednych serc.
Przybite gwoździami więc całkiem już martwe
Lecz ciągle chce im się jeść.
Nienasycone w bólu miłości
Jak czarna dziura w kieszeni skąpca.
Kiedy je karmisz - wtedy oddychasz
Lecz czy zawsze tak będzie do końca...

autor

LordReycery

Napisany: 2003-11-06 Dodano: 2008-08-28 13:15:49

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie