Pragnienie
Do samej siebie...
Smutek.. Żal... Ból.. Ukojenie...
Czy ktoś pojmuje me pragnienie?
Nie być ranionym.. Myśleć i kochać..
Nigdy po nocach nie szlochać...
Walczyć zawzięcie do ostatniej kropli
krwi...
Być kochanym i rozumianym...
Żyć...
... nigdy nie pojmę czemu to życie jest takie dziwne...
autor
Madziulka4
Dodano: 2006-09-30 01:10:33
Ten wiersz przeczytano 357 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.