Pragnienie

Czegoś mi brak by szczesliwym być
Szarpie me serce nie pozwala życ
I tylko czekać az sie wypali
I bialy tunel blyśnie w oddali

Strach gdzies odleci razem z mą duszą
Nie bedzie mysli co cialo me kuszą
Nie bedzie klopotów smutków radości
Bo nie potrafię żyć w samotnosci

Chcialbym by życie bylo różowe
By sie ziszczaly me plany wciąż nowe
Ale gdy szukam tej jednej milosci
Wciąż tonę w morzu mej samotności

autor

bucek

Dodano: 2006-12-29 12:48:53

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie