prawie jak niebo

prawie jak poemat... :)

W życia biegu zgubiłam sens

W świata bezradności

Utopiłam się...

ALe me oczy nadal te same

Nie zmienne od 17 lat

Te same błękitne

Zmieniając tylko

Smutek w Radość

Radość w Smutek

...

Kilka odmian łez wylanych

Znikających w otchłani zwątpienia

lub ukojenia...

Milion łez wsród

miliona wspomnień...

Tysiące uniesień

tyle samo upadków

A me oczy?

Nie zmienne wśród

tylu uczuć...

Tak samo kochające

Tak samo bezradne

Tak samo tęsknią

Wczoraj Dziś Jutro

Nie widzisz żadnego blasku

Bo nie szukasz tego płomienia

Osądzasz (je )- choć nie starasz sie zrozumieć

Skreślasz - choć nie znasz (ich)

Kłamiesz - choć prawdy nie poznałeś ( o nich)

Nie kochasz

Nie znasz

I NIGDY już nie poznasz

Tych błękitnych oczu

Nie próbuj ich zdobyć

One są nie osiągalne

Jak niebo ...

Jak niebo - tak samo błękitne

Ja jedna chumrka na niebie życia

Tak jak obłok samotne są me oczy

W wszechświecie...

autor

IDER

Dodano: 2006-04-04 22:44:14

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Toniczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie