Prometejski Ogień

Dla moich ukochanych przyjaciół.

W szczęściu i nieszczęściu od fatum, niczym na loterii fantowej, nie patrz wzrokiem nieświadomym, niewidomym. Zaśpiewaj razem ze mną głosem z serca płynącym, zaśpiewaj w euforii ku czci błękitnego nieba. W milczeniu podaj dłoń, nie wyrzucaj z siebie zbędnych pytań, wsłuchaj się w oddech niespokojnego ducha mego. Spróbuj odczytać sanskryt ukryty pomiędzy wierszami świata i pobiegnij ku przeznaczeniu, heroicznie krocz przez życie, altruizm odnajdź głęboko w pompie oddechu i prometejski ogień tchnij w nadzieję. Powiedz cicho w szepcie biegu, niczym pocałunek wiatru wiosennego, tak wspaniale dźwięczne słowo : wierzę.

Kocham was.

autor

Domiś

Napisany: 2007-11-09 Dodano: 2007-11-10 00:00:42

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie