Promień
A gdyby marzenia jawą się stały,
Te co są w sercu, co nieskażone,
I w podróż gwiezdną ze sobą zabrały
Do chwil, co duszy tak wymarzone.
I niczym promień, co chwilą w
przestrzeni
Dzięki to sercu, co kochać potrafi,
A w locie swoim barwami się mieni
W szczęściu bo w serce co kocha wnet
trafi.
Gdzieś w dali wtedy godziny rozstania
Odległość też już jest bez znaczenia,
Bo promień podąża do swego Kochania
Bez smutku duszy, jego cierpienia.
Serce co kocha niechaj się wznosi
Ponad wyżyny swych możliwości,
O ukochanej poemat swój głosi
Niesiony wiatrem tak cudnej miłości.
Komentarze (4)
Wiersz , pelen ciepla i marzen. Ladnie dobrane slowa,
ktore tworza mily klimat.
Lubie takie wiersze.
Wiersz bardzo ładny, a ja skupiam się na odległości,
która jest bez znaczenia, gdy się kocha ogromnie. To
prawda, bo miłość na skrzydłach marzeń unosi daleko,
daleko...
..."Serce co kocha niechaj się wznosi"...cyt aut.-tak
pięknie lekko i ciepło o miłości -super
Kocham poezje rymowaną. Masz w tym kierunku dar
wybitny, ale........
"I w podróż gwiezdną ze sobą zabrały" - wyrzucić "i",
bo traci melodyjność, będzie zwrotka
dziesięciozgłoskowa.
"O ukochanej poemat swój głosi
Niesiony wiatrem tak cudnej miłości." - wyrzucić
"swój" i "tak" będzie znów zwrotka regularna
(dziesiątka) i zyska na stylu.