Promyk

Z tomiku chorego poety

Słońce zachodzi nad lasem,
Tuląc drzewa i krzewy w promieniach.

Może Ty mnie przytulisz czasem,
Tak jak słońce tuli swe drzewa.

I będziemy tak razem wtuleni,
Patrzeć na siebie i wzdychać,

A Ty tulić mnie będziesz,
Do ostatniego słońca promyka.

A gdy słońce już zajdzie za lasem,
I ciemna noc nas zastanie,

Ja tulić Cię będę noc całą,
Dość siły na to mi stanie.

Dla mojego SŁONECZKA

autor

Mamoru

Napisany: 2005-06-18 Dodano: 2005-06-18 19:23:24

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie