PROROCTWO

Pusto w głowie pełno w sercu
Zagubiona dusza pomiędzy się miota
Wysłuchując skarg lamentów i próśb
W jednostajny życia wiatr rzucanych

Przejdzie burza zawaliwszy wszystkie mosty
Przejdzie cień i mary nocne
I Ciebie w mroku zgubi
Natury ludzkiej podłość i umysłu przewrotność

Serce zakrzyczy pozorów rad ludzkich tłum
Nad moim nieszczęściem nie zapłacze nikt
Straconą miłość śmierć zadowolona
Zawiesi na łańcuchu piekielnym miłosnych spraw

Nadejdzie koniec, nadejdzie
W najgorszą porę przybędzie
Zatruć życie i wspomnienia do końca
Upodlić moje istnienie oddalić je od Ciebie...

autor

meloandra

Dodano: 2007-04-22 20:56:11

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie