prośba
Porozmawiaj ze mną
tak bardzo cię proszę
rano, wieczorem, wolisz w południe
krótką chwilkę, telefon niewinny
Porozmawiaj ze mną
spojrzeniem lub westchnieniem
smutek wyryty w kolejnej mej zmarszczce
i usta wyschnięte od powtarzania
Porozmawiaj ze mną
milczenie zabija
choć wiem ,że jest złotem
ja kocham srebro
Porozmawiaj ze mną
czas na nas nie czeka
ja już nie mogę
wołam ostatnią mą prośbę ci znaną
Porozmawiaj ze mną !
Komentarze (3)
smutne jest takie wołanie w pustkę :(
powtórzenia wzmacniają przekaz, treść jest jasna a
wiersz sam w sobie uroczy
Niezrozumienie,nieobecnosc,niedomowienia,te trzy NIE
sa odwiecznymi wrogami milosci.Dasiu wiem co to znaczy
czekac na rozmowe,nie umiem tylko tak pieknie
jak Ty o tym napisac.+++